Ένα μεγάλο κεφάλαιο της πλαστικής χειρουργικής αποτελούν οι διάφοροι όγκοι που εμφανίζονται στο δέρμα, είτε αυτοί είναι καλοήθεις, είτε κακοήθεις.

Είναι με σιγουριά οι συχνότεροι όγκοι στον άνθρωπο. Η αιτιολογία τους ποικίλει πολύ, όσο και η εμφάνιση τους. Η αντιμετώπιση τους είναι σχεδόν πάντα η αφαίρεση και η ιστολογικη εξεταση του αφαιρεθέντος υλικού.

Η αυξημένη επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας τα τελευταία χρονια, λόγω των σοβαρών κλιματολογικών αλλαγών, έχει δυστυχώς αυξήσει την συχνότητα εμφάνισης των κακοήθων όγκων του δέρματος στον άνθρωπο. Μεγάλη προσπάθεια έχει αναληφθεί από επιστημονικές εταιρείες γιά την ενημέρωση του κοινού με σκοπό την προφύλαξη από τον ήλιο που αποτελεί την βασικότερη αιτία εμφάνισης των όγκων αυτών.

Το μελάνωμα, τα ακανθοκυτταρικά και τα βασικοκυτταρικά καρκινώματα ειναι οι συχνότερα εμφανιζόμενοι όγκοι του δέρματος. Η έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος και η άμμεση αντιμετώπιση του, αποτελούν τον ακρογωνιαίο λιθο της χειρουργικής ογκολογίας του δέρματος και σωζουν ανθρώπινες ζωες. Η αλλαγή της συμπεριφοράς μιας βλάβης του δέρματος (αιμορραγία, αλλαγή χρώματος, φαγούρα-κνησμός, αυξηση του μεγέθους) πρέπει να βάζουν σε υποψία τον καθένα μας και να επισκέπτεται άμμεσα τον πλαστικό χειρουργό. Τα πρώιμα αυτά συμπτώματα μπορούν να σώσουν μια ζωή και να μην επιτρέψουν την εξάπλωση της νοσου αν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.

ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΣΠΙΛΩΝ

Οι σπίλοι, (κοινώς «ελιές»), αποτελούν ανάλογα με την υφή τους, προβλήματα του δέρματος που οφείλονται σε διάφορες αιτίες και μπορεί να εξελιχθούν ανάλογα.

Υπάρχουν οι σπίλοι οι οποίοι έχουν διαταραχή στη μετανάστευση των μελανοκυττάρων και ονομάζονται μελαγχρωματικοί και άλλες κατηγορίες στις οποίες τα μελανοκύτταρα δεν συμμετέχουν. Οι μελαγχρωματικοί σπίλοι πρέπει να ελέγχονται κλινικά και αν υπάρχει υποψία ως προς την εικόνα τους να αφαιρούνται με την κλασική μέθοδο και να αποστέλλονται για βιοψία με σκοπό την ιστολογική διάγνωση. Όταν οι σπίλοι αυτοί αφαιρούνται, υπάρχει πιθανότητα να αποφευχθούν σοβαρά προβλήματα στο μέλλον και να σωθούν ζωές, διότι ορισμένοι από αυτούς, αν παραμείνουν, εξελίσσονται πιθανόν σε μελάνωμα.

Έχει μεγάλη σημασία η ευαισθητοποίηση του κοινού στο πρόβλημα αυτό και η επίσκεψη στον πλαστικό χειρουργό για την κλινική διάγνωση. Οι σπίλοι που δεν είναι μελαγχρωματικοί (κυτταρικοί, θηλωματώδεις, μυρμηκιώδεις κ.ά.) μπορούν εύκολα και χωρίς κανένα σημάδι να αφαιρεθούν με Laser με τοπική αναισθησία και να λυθούν έτσι τόσο το λειτουργικό πρόβλημα (μηχανικός ερεθισμός, κνησμός, πιθανότητα επέκτασής τους κ.ά.), όσο και το αισθητικό, ιδιαίτερα στο πρόσωπο. Αυτό που προέχει είναι η σωστή κλινική διάγνωση, για να αποφασισθεί αν μπορούν να αφαιρεθούν με Laser ή επιβάλλεται η εκτομή και ιστολογική τους εξέταση.

Τα δύο τελευταία χρόνια η τεχνολογία έχει προσφέρει πολλά στη διάγνωση, με την εισαγωγή μηχανημάτων τα οποία “διαβάζουν” τους σπίλους με τη μέθοδο της φασματοφωτομετρίας, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται η εκτομή του σπίλου γιά ιστολογική διάγνωση και να παρακολουθείται η πορεία του. Σε περίπτωση διαφοροποίησης της εικόνας του τότε χειρουργείται.